روضـه شـروع شـد دل ما را بیاورید            سـرمـایـه‌ام، سـلاح بـکـا را بـیـاورید
یک سال می‌شود که پَـرم وا نمی‌شود            دسـتـم بـه آسـمـان تـو بـالا نـمـی‌شـود

یک سال می‌شود که دلم خاک خورده است            این چشم خشک راه به جایی نبرده است

حالا شـروع تـازه بـرایم فـراهم است            تحویل سال سوخته گان از مُحّرم است
پـرواز عـشق با پَر گریه میـسّر است            توبه به پای روضه اگر شد چه بهتر است
تعلیم درس عشق که در روضه می‌شود            بالاتر از مکـاتب صد حـوزه می‌شود
این عشق پُر بهاست به عـالم نمی‌دهم            من طعم چای روضه به زمزم نمی‌دهم
اینجا فـرشـته‌های خـدا صف کشیده‌اند            هر قطره قطره اشک شما را خریده‌اند
این لحظه‌ها چقدر پُر از نور می‌شویم            چه ساده از عـذاب خـدا دور می‌شویم
دلتنگ روضه هستم و دلـتـنگ کربلا            بـا گـوشـه نـگـاه بـفــرمـا بــزن مــرا